Haar Ogen Zeggen Meer dan Haar Handen

Er was iets aan haar blik.

Ze hoefde me niet aan te raken om mijn hartslag te versnellen. Maar toen ze het deed, ging alles in mij aan. Haar vingers streelden niet alleen mijn rug, maar ook mijn verbeelding. Ze werkte traag, met een soort zelfverzekerde kalmte die maakte dat ik me compleet aan haar overgaf.

Ze fluisterde zacht wat woorden — onbelangrijk, want het was haar aanraking die sprak. Ze wist precies waar ik spanning droeg, en precies waar ik verlangen voelde. Haar handen daalden langzaam af, haar nagels streken langs mijn heup, haar zachte lippen raakten even mijn oor...

De ruimte vulde zich met een bijna elektrische sfeer. Geen haast. Geen oordeel. Alleen zij en ik. En dat onbeschrijfelijke gevoel dat dit méér was dan een massage. Dit was een spel van aantrekken en toelaten, van prikkelen en verzachten.

Ik ging naar huis met een glimlach. Maar mijn huid zinderde nog uren na.